Over het algemeen is het lastiger om een diagnose bij kinderen te stellen, dan bij volwassenen. Kinderen geven zelf niet altijd aan, bewust dan wel onbewust, dat ze bijvoorbeeld regelmatig hoofdpijn hebben, last van verlamde gevoelens of pijn, of dat hun oren suizen. Het is vaak ook moeilijk voor een kind om de klachten te omschrijven. Bij de ziekte van Lyme, hoeft een kind er ook helemaal niet ziek uit te zien, wat het voor ouders extra lastig maakt om symptomen op te merken. Ouders of volwassenen zullen de steeds wisselende klachten daarom niet altijd begrijpen, en het kan lijken dat het kind zelfs maar wat verzint om niet naar school te hoeven gaan.
Symptomen
De meest voorkomende klachten bij mensen met Lyme zijn hoofdpijn, maag- en/of buikpijn, borstpijn, oorpijn, een zere keel, en gewricht en spierpijnen. Hoofdpijn kan soms maanden tot jaren constant aanwezig zijn, waardoor het gevaar bij kinderen is dat ze niet beter meer weten en daarom vaak hun mond houden. De hoofdpijn kan echter ook zo sterk aanwezig zijn dat medicijnen zoals bijvoorbeeld paracetamol niet lijken te werken.
Zoals bij meerdere soorten hoofdpijn, kan zonlicht de pijn verergeren. Ook komt het voor, dat kinderen niet op tijd het toilet bereiken en in hun broek plassen, terwijl het kind eigenlijk al lang zindelijk is. Wisselende problemen met het zicht en het gehoor, kunnen ook symptomen van de ziekte van Lyme zijn.
Verder kunnen er ook verstandelijke problemen optreden. Denk hierbij aan bijvoorbeeld concentratieverlies en een slecht geheugen. Denken gaat langzamer waardoor geschreven teksten minder snel worden begrepen. Zo kan er zelfs Dyslexie en Dyscalculie ontstaan als gevolg van de ziekte van Lyme. De symptomen kunnen van dag tot dag veel verschillen.
De ziekte van Lyme kan milde symptomen hebben, maar deze kunnen ook zodanig zijn dat de patiënt in een rolstoel terecht komt. Kinderen waarvan de moeder een actieve Lyme-infectie had tijdens de zwangerschap kunnen geboren worden met de ziekte van Lyme en/of aandoeningen van hersenen, hart of andere organen. Ze kunnen vaak ziek zijn en een slechte spraakontwikkeling hebben, of andere ontwikkelingsvertragingen. Deze kinderen kunnen voordeel hebben bij een behandeling met antibiotica.
Belangrijk bij het constateren van Lyme symptomen bij kinderen:
- Kinderen realiseren zich niet wat normaal is
- Kinderen kunnen hun symptomen niet altijd goed omschrijven.
- Kinderen kunnen een gebeurtenis vaak niet meer herinneren (bijv. uitval van functie)
- Kinderen hebben iemand nodig die naar hen luistert en hen begrijpt én hen gelooft
De symptomen van Lyme kort samengevat:
- Koorts
- Vermoeidheid
- Stijve nek
- Hoofdpijn
- Rugpijn
- Spierpijn
- Misselijkheid
- Braken
- Zere keel
- Gewrichtspijn
- Neurologische afwijkingen
- Hartafwijkingen
Lyme kan zich in de chronische vorm ontwikkelen tot een ziekte met de volgende verschijnselen:
- Stemmingswisselingen
- Concentratie problemen
- Geheugen problemen
- Psychiatrische beelden als ADHD, dementie en psychoses
Neuropsychiatrische problemen bij kinderen
Net als bij volwassenen is Lyme wanneer het tijdig en adequaat behandeld wordt veel minder een probleem, maar wanneer een infectie onderbehandelt wordt of over het hoofd wordt gezien kunnen de verschijnselen neurootpsychiatrisch worden en de reactie op de herhaalde antibiotica behandelingen zullen minder snel aanslaan.
Uit twee verschillende studies blijkt dat kinderen met Lyme audiovisuele problemen ontwikkelen. De kinderen kunnen een misdiagnose van gedragsproblematiek krijgen. Andere dingen die op kunnen treden zijn autisme, depressie, slecht luisteren en irriterend gedrag, opstandig gedrag, obsessief gedrag en Tourettes achtige klachten (tic’s).
Behandeling met antibiotica
De ziekte van Lyme is een bacteriële infectie en wordt daarom bestreden met antibiotica. In Nederland volgen artsen meestal de CBO-richtlijnen, waarin maximaal 30 dagen antibiotica wordt aanbevolen. Dit zou voldoende zijn om alle Lyme-bacteriën te doden. Maar vaak hebben mensen na een antibioticumbehandeling nog steeds klachten, of men voelt zich enige tijd goed maar krijgt later toch weer klachten (persisterende klachten). Als er niet met microbiologisch onderzoek (kweek, PCR) is aangetoond dat er sprake is van persisterende infectie, dan wordt verondersteld dat alle Lyme-bacteriën zijn gedood en worden deze blijvende klachten post-Lyme-syndroom genoemd.
Echter, het probleem hiervan is dat het nu juist vaak zo moeilijk is om de infectie aan te tonen. In de geschiedenis van deze ziekte is er nooit één studie geweest die zelfs op de meest eenvoudige manier bewijst dat de ziekte van Lyme geneest na een antibiotische behandeling van 30 dagen. Daarentegen is er wel een overvloed aan documentatie in de VS. en Europese medische literatuur, waarin wordt aangetoond dat de korte kuren van antibiotische behandeling er niet in slagen om de Lyme-spirocheet uit te roeien.
Daarom vereist een ongecompliceerd geval van chronische Lyme een gemiddelde van 6-12 maanden van hoge dosis antibiotische therapie. De terugkeer van symptomen en bewijsmateriaal van de voortdurende aanwezigheid van Borrelia-bacterie wijst op de behoefte aan verdere behandeling. De zeer ernstige gevolgen van onbehandelde chronische blijvende Lyme-besmetting wegen zwaarder dan de potentiële gevolgen van antibiotische therapie op lange termijn. In de praktijk blijkt zelfs dat vele patiënten met de ziekte van Lyme een behandeling nodig hebben van 1-4 jaar, of tot de patiënt geen symptomen meer vertoont. Terugvallen komen voor en antibiotica ter onderhoud kunnen zijn vereist. Er zijn geen studies beschikbaar welke ons verzekeren dat het organisme na deze behandeling is uitgeroeid of dat de patiënt is genezen.
Bronnen:
www.lymefight.info, website ILADS, behandelprotocollen van Lyme-specialisten, www.lymenet.nl